PoliticsWorld

Knorretje

By Saturday 6 October 2007 No Comments

Uit : Eutopia 17-2007

Ik geef het toe, ik kijk graag naar tekenfilms. Niets fijner dan onderuitgezakt in de wereld van de cartoon te verdwijnen. Vooral als daarin fabelfiguren tot leven worden gebracht. Een van mijn favorieten is Tijgertje in de serie over Winnie de Poeh. Ik begrijp best dat zoveel kinderen gek op hem zijn. Zo levendig, zo geestig en onhandig en ook nog aaibaar, wat wil je nog meer.

De figuur van Tijgertje moet het hebben van zijn overdreven aanwezigheid. Hij rent, hij springt, hij giechelt, maakt rare bewegingen en domme opmerkingen.
In de kinderwereld is het heerlijk zo’n figuur te hebben. Hij is het luchtige vehikel in het verhaal.
Maar wat moeten we met de Tijgertjes in de echte wereld van de volwassenen?

We leven in zeer spannende tijden waarin behoefte is aan doordachte ideeën om de veranderende samenleving beter te begrijpen. Om te snappen waar ze op gebaseerd zijn, die alom geconstateerde spanningen rond het onderwijs, de grote steden, culturele uitingen, politieke representatie, discriminatie en het gevoel van ´vernedering in een klimaat van benauwdheid´.
Allemaal hete hangijzers die met nuchterheid, relativeringsvermogen en een zekere bezinning geanalyseerd
zouden moeten worden. Eerder iets voor Knorretje dan voor Tijgertje.

Het publieke debat is echter in handen gevallen van personality’s die de hoofden alleen maar heter maken. Ondanks alle goede bedoelingen van een aantal politieke figuren, verkeren we in de ban van het Tijgertje-effect.

De lievelingetjes van grote mensen heten Hirsi, Ehsan, Afshin. Hun overdreven aanwezigheid in het medialandschap wordt overeind gehouden door een schare fans: een ploeg van ondersteunende tekstschrijvers zoals Joost, Jaffe en Leon. Zij zorgen ervoor dat de Tijgertjes hun hoofdrol houden. De Tijgertjes zorgen voor simpele verhalen die snel verteerbaar zijn en ook nog het gevoel geven dat achter hun fabels een wereld van wijsheid zit.

De Tijgertje-cultuur is langzamerhand de de dagelijkse hoofdschotel geworden in de wereld van politiek en cultuur. Er is nauwelijks interesse voor maatschappelijke analyses die wat dieper graven en stevig zijn doordacht.
Blijkbaar blijft men in Nederland steken in kinderlijke behoeftes. Op zichzelf een interessant fenomeen. Terwijl kinderen zien dat Tijgertje de leukste en levendigste is, zien ze óók dat hij de domste is. Het lijkt erop dat dat vermogen bij veel volwassenen is uitgeschakeld.

Voor wie ook verzadigd is van de Tijgertjes die Nederland hebben veroverd is het handig buiten ons opgewonden polderland te kijken. Dat doen wij veel bij Eutopia. Zo komen we op de fijnbesnaarde analyse van Ziauddin Sardar over de ontwikkeling van islam en wetenschap en van Mahmood Mamdani over hoe ‘goede moslims en slechte moslims’ worden gecreëerd.

Gelukkig zijn er nog mensen te vinden die voor Knorretje willen spelen.

Farhad Golyardi

Farhad Golyardi

Farhad Golyardi is a sociologist, researcher, and editor of Eutopia Institute, a transnational gathering place of thinkers and writers whose research interests include the Middle East, Populism, social movements, and cultural diversity.